سه شنبه، 9 خرداد ماه 1402 = 30-05 2023
بزودی "خالد اسلامبولی" هم مجبور به نوشیدن جام زهر خواهد شد
بعد از سرکشیدن جام زهر برای برقراری رابطه با عربستان سعودی به نظر می رسد که باید بزودی شاهد نوشیدن جام زهر برای رابطه جمهوری اسلامی با مصر نیز باشیم. سفر روز گذشته سلطان عمان به ایران، به باور بسیاری از تحلیلگران و رسانه ها، برای صحبت با مقامات ارشد نظام بر سر رابطه با مصر و موضوع برجام بوده است. اکنون برخی از رسانه ها می گویند که یکی از شروط اصلی مصر برای برقراری رابطه دیپلماتیک با جمهوری اسلامی، تغییر نام خیابان خالد اسلامبولی است، کسی که انور سادات رییس جمهور سابق مصر را ترور کرد و سال هاست نام او روی یکی از مهم ترین خیابان های تهران است.
روزنامه هم میهن در مطلبی به قلم احمد زیدآبادی در این باره نوشته است: انقلاب سال ۵۷ با رویکرد ضدآمریکایی درست در زمانی به وقوع پیوست که انورسادات رئیس‌جمهور وقت مصر، با میانجی‌گری دولت جیمی کارتر پیمان کمپ دیوید را برای صلح با اسرائیل به امضا رساند.
همین اقدام کافی بود تا دولت برآمده از انقلاب رابطه‌اش را با مصر به‌طور کامل قطع کند و خود را در شمار مخالفان آن کشور به حساب آورد. مسئلۀ دیگری که در قطع رابطۀ بین دو کشور نقش بازی کرد، رابطۀ صمیمانۀ انورسادات با پادشاه ایران بود. سادات تنها رهبری بود که پس از خروج محمدرضاشاه از ایران، از او در قاهره به گرمی استقبال کرد.
سادات، اما دو سال پس از انقلاب ایران توسط خالد اسلامبولی از اعضای جهاد اسلامی مصر که در ارتش آن کشور نفوذ کرده بود، به قتل رسید. با مرگ سادات، کشور‌های عرب که به دلیل مخالفت‌شان با پیمان کمپ دیوید، مصر را از جمع خود رانده بودند، به‌تدریج آغوش خود را به سوی آن کشور گشودند و با پیمان کمپ دیوید نیز کنار آمدند.
در جمهوری اسلامی، اما به‌منظور تجلیل از قاتل سادات، خیابان وزرای تهران به اسم او نامگذاری شد و همین نامگذاری بعد‌ها به‌صورت یکی از موانع اصلی تجدید رابطۀ دو کشور در آمد. اصرار محافل تندرو در ایران برعدم تغییر نام خیابان خالد اسلامبولی همواره مورد انتقاد ناظران سیاست خارجی جمهوری اسلامی بوده است.
با این حال مناقشۀ تغییر نام خیابان خالد اسلامبولی به‌عنوان پیش‌شرط تجدید رابطۀ ایران و مصر هنوز تمام‌شده به نظر نمی‌رسد. آیا مصری‌ها همچنان بر این شرط اصرار دارند؟ و در صورت اصرار آن‌ها آیا دولت رئیسی این شرط را پذیرفته است؟
کل این مسئله در ابتدای امر، کاملاً صوری به نظر می‌آید، اما اهمیت نمادین و سمبلیک آن بسیار چشمگیر است. روزی که نام خالد اسلامبولی از خیابان وزرای تهران حذف شود، حکایت از امری دارد که زمان واکاوی آن امروز نیست.
این آخوند پوفیوز بچه کش ٫ آنقدر گه میل فرموده که قابل شمارش نیست ٫ آخر آخوند دو زاری انسان کش ٫ تو را چه به سیاست ٫ نان هزاران آخوند بی سواد را هم آجر کردی
یک روضه ای میخواندنند ٫ یک مشت پرت و پلا تحویل مردم خوش باور میدادنند و با خرشان معرکه ترک میکردنند
حل دیگر کسی به چرندیات شماها دیگر باور ندارد ٫ هزاران بد و بیراه به حاکم مصر گفتید ٫ حال سر افکنده چهار دست و پا به خدمت ایشان رفتی و از دستمال استفاده میکنی
لطفا حدس بزنید چه اسمی به جاش براش انتخاب میشه؟
این آخوند پوفیوز بچه کش ٫ آنقدر گه میل فرموده که قابل شمارش نیست ٫ آ خر آخوند دو زاری انسان کش ٫ تو را چه به سیاست ٫ نان هزاران آخوند بی سواد را هم آجر کردی
یک روضه ای میخواندنند ٫ یک مشت پرت و پلا تحویل مردم خوش باور میدادنند و با خرشان معرکه ترک میکردنند
حل دیگر کسی به چرندیات شماها دیگر باور ندارد ٫ هزاران بد و بیراه به حاکم مصر گفتید ٫ حال سر افکنده چهار دست و پا به خدمت ایشان رفتی و از دستمال استفاده میکنی