این اتحادیه در نامۀ خود خطاب به دکتر زلفی‌گل از دکتر رحمانیان به عنوان یکی از استادان برجسته و دل‌سوز رشتۀ تاریخ یاد کرده که در اشاعۀ فرهنگ و ارایۀ سخن‌رانی‌های علمی در حوزۀ تاریخ و فرهنگ ایران کوشا بوده و حذف احتمالی او را مایۀ دل‌سردی دیگر استادان و دانشجویان تاریخ دانسته است.

هر چند نامه محدود به موارد اشاره شدۀ بالاست، اما این یادآوری از جانب ما نیز جا دارد که رحمانیان با مردم‌نامه حضور رسانه‌ای هم دارد و یک شخصیت فرهنگی اجتماعی به حساب می‌آید که نزد بسیاری یادآور چند شخصیت وجهی زنده یاد دکتر باستانی پاریزی است که هم در دانشگاه تاریخ درس می‌داد و هم در بیرون دغدغه‌های اجتماعی داشت و هم کتاب می‌نوشت و هم اهل رسانه و ارتباط با مردم بود چرا که باور داشت تاریخ را نباید در پستو نگاه داشت و به جای تکرار طوطی‌وار دروسی مشخص در سال‌های متمادی و فراغت از امور دیگر تاریخ را در بطن و متن مردم می‌جست و شکوفا می‌کرد.

رحمانیان در دوران اوج کرونا در اقدامی بی‌سابقه در تدوین کتابی دربارۀ تاریخ کرونا همت گماشت و منتظر اتمام این بلیه نماند و نگاه زنده به تاریخ را به عرضه آورد.

چند نوبت هم بی هیچ خواست و منت به تقاضای این تارنما برای گفتگو پاسخ مثبت داد و نویسندگان ما از یافته‌های او بهره‌های فراوان برده‌اند و از این رو هم امیدواریم حذف دروس دکتر رحمانیان یک سوء تفاهم باشد و این شایعه درست نباشد که با حذف استادانی که غیر خودی می‌پندارند جا را برای استادان خودی باز می‌کنند تا از یک طرف حامیان را به شغل و جایگاهی رسانده باشند و از جانب دیگر حضور استادان باسواد فاش کنندۀ میزان سواد تزریق‌شده‌های تازه نباشد.

وجه تاسف‌بار‌تر قضیه این است که سال گذشته و پس از اعتراضات مهسا از تریبون‌های رسمی گفته می‌شد کرسی‌های آزاد اندیشی در دانشگاه‌ها برپا می‌شود و حالا نه تنها از تحقق آن وعده خبری نیست که به حذف درس استادانی رو آورده‌اند که از نیروی عقل نقاد خود در تحلیل استفاده می‌کنند و عین عبارات و القائات صدا و سیما و مقامات رسمی را تکرار نمی‌کنند.