هنوز كسی پاسخگوی داغ‌ديدگان توفان نيست

ايسنا در گفت‌وگويي با خانواده اسدالله باقري قره‌چشمه نسيم‌‌شهري (يكي از قربانيان توفان تهران) به بررسي وضعيت اين خانواده و نتيجه پيگيري‌هاي آنها پرداخته است. خانواده‌يي شامل: مادر، دو دختر 11 و 19 ساله و دو نوزاد پسر 10 ماهه به همراه مردي كه قرار بود داماد خانواده شود. براساس نوشته اين خبرگزاري، مادر خانواده درميانه صحبت‌هايش مي‌گويد: حتي كارفرما و پيمانكار هم يادي از ما نكردند، انگار نه انگار كه شوهرم چندين سال برايشان كار كرده بود. همه‌چيز را فراموش كردند و تا آنجا كه ما مي‌دانيم به دنبال تكميل پروژه‌شان هستند، شوهرم بيمه هم نبود حالا واقعا نمي‌دانيم چه كاري انجام دهيم. داماد خانواده ادامه مي‌دهد: پس از حادثه كه در محدوده ستارخان رخ داد به محل رفته و متوجه شديم كه پدر همسرم بر اثر توفان به چاهك آسانسور سقوط كرده؛ ظاهرا چاهك يكسري امكانات ايمني را نداشته و عوامل كلانتري هم از محل مستندسازي كرده‌اند. بعد از آن شكايت كرديم و پيگير آن هستيم اما انگار جايي نيست كه بتوانيم حق‌مان را بگيريم. وي درباره پيگيري‌هاي پس از حادثه نيز مي‌گويد: به اينكه در قانون چه آمده و چه گفته‌اند كاري ندارم؛ آن را از طريق قانون پيگيري مي‌كنيم اما براي اين خانواده غير قابل قبول است كه هيچ كس حتي براي دلجويي هم پيش آنها نيامد؛ پدر همسر من به علت حادثه‌يي جانش را از دست داد كه قابل پيش بيني بوده اما انگار هيچ‌كس احساس مسووليت نكرد. بر فرض حتي اگر هيچ قانوني براي حمايت از قربانيان حوادث طبيعي وجود نداشته باشد كه اين‌طور نيست اما آيا مسوولان شهري نبايد از نظر اخلاقي به اين فكر كنند كه بروند و سري به خانواده مردي بزنند كه حالا چهار بچه‌اش يتيم شده و همسرش نيز هيچ منبع درآمدي ندارد؟ همسر مرحوم باقري توضيحات دامادش را كامل مي‌كند و مي‌گويد: شوهرم بيمه نبود، براي همين بعد از فوتش هيچ منبع درآمدي نداريم در طول اين يك ماه از پس‌انداز خانه و كمك دامادم خرج خانه را داده‌ايم و باز جاي شكرش باقي است كه خدا بيامرز اين خانه را براي ما گذاشت تا با اين بچه‌هاي قدو نيم قد آواره كوچه و خيابان نشويم. او ادامه مي‌دهد: پارسال شوهرم كارت مهارت فني گرفت و خيلي از اين بابت خوشحال بود، مي‌گفت كارگران ساختماني كه اين كارت را داشته باشند هم بيمه مي‌شوند و هم دستمزدشان بالاتر است اما هيچگاه اين‌طور نشد و حالا من مانده‌ام و اين بچه‌ها. خانواده باقري بر پيگيري شكايت‌شان اصرار دارند و معتقدند كه بايد كارفرما يا پيمانكار ديه پدر خانواده را بدهد اما از اينكه روند پرداخت ديه و رسيدگي به شكايت‌شان اينقدر به تاخير افتاده دلخورند، تنها خواسته آنها از مسوولان اين است كه فراموش نشوند.