افسردگی، عصبی بودن، نگرانی دائم و بی اعتمادی به مسئولین دولت و نظام از عادی ترین اثراتی است که مشکلات اقتصادی بر افراد جامعه تحمیل می کند و این دلزدگی وقتی بیشتر می شود که هر روز اخباری از فساد اقتصادی زیر سایه نظارت مسئولان منتشر می شود.

در واقع نام یقه سفید و رانت‌خوار که هنوز در قوانین کشور تعریف روشن و واضحی از آنها وجود ندارد در سال‌های اخیر آنقدر مصداق عینی پیدا کرده و بر زبان‌ها جاری شده که برای افکار عمومی به نام‌هایی آشنا و قدیمی‌ تبدیل شده اند.

زمانی فاضل خداداد بود که در دهه 70 به اتهام اختلاس 123 میلیارد تومانی از بانک صادرات دستگیر شد و مدتی بعد مفسد فی‌الارض شناخته و به اعدام محکوم شد.

زمانی دیگر شهرام جزایری عرب،‌ معروف به اخلالگر نظام اقتصادی که مدت‌ها بحث داغ رسانه‌ها و متهم ردیف اول فساد اقتصادی کشور بود که به 14 سال حبس،‌ 10 سال تبعید و 10 سال محرومیت از فعالیت‌های بازرگانی و تجاری و جریمه نقدی 122 میلیون دلاری محکوم شد و در حالی که هنوز یاد و خاطره این پرونده‌های جنجالی از افکار عمومی پاک نشده بود ، چشم مردم به وجود بزرگترین اختلاس‌گر تاریخ اقتصاد ایران یعنی اختلاس سه هزار میلیاردی از بانک صادرات روشن شد.

خبری که مثل بمب در جامعه منفجر شد و تبعات گوناگونی به دنبال داشت. اما انگار تولد این مفسدان اقتصادی و مجرمان یقه‌سفید با صدور احکام اعدام نیز پایانی ندارد چرا که هنوز هم درشد و به‌وجودآمدن نمونه‌های دیگر ادامه دارد و هر روز پرونده هایی ماند اختلاس بیمه ایران ، بابک زنجانی و اختلاس ... رو می شود و در واقع می توان گفت افشای پرونده‌های فساد اقتصادی اینچنین افکار عمومی را مشوش کرده است.

آخرین آمار از آنچه تاکنون معوق شده است به نقل از بانک مرکزی 82هزارمیلیاردتومان است که این عدد برابر با 13درصد (یک‌هفتم) از 600هزارمیلیاردتومان نقدینگی کل کشور است. نکته قابل تامل در این بحث آن است که 15درصد از کل مطالبات معوق بانکی در اختیار 10نفر است. همچنین 50 گروه یا شرکت مرتبط به هم، 33درصد مطالبات معوق را به خود اختصاص داده‌اند. 200 بدهکار بزرگ 55درصد را به خود اختصاص داده‌اند و سه‌نفر نیز بالای یک‌هزارمیلیاردتومان به بانک‌ها بدهی دارند. 48درصد بدهکاران نیز معادل 131 مشتری، بالای هزارمیلیاردریال به نظام بانکی بدهکارند.