نشریه اکونومیست عکس جلد این هفته خود را به مسئله خروج نیروهای روسیه از سوریه اختصاص داده و با توخالی خواندن پوتین تاکید می‌کند: گول اقدام او در سوریه را نخورید. سیاست خارجی پوتین متولد ضعف است و برای نمایش در تلویزیون ساخته شده است.

به گزارش رویداد، اکونومیست می نویسد: پس از اعلام غیرمنتظره پایان ماموریت نظامی روسیه از سوی پوتین، وی حال مدعی برخورداری از اعتبار برای برقراری آتش بس و شروع مذاکرات صلح است. او نیروهای نظامی خود را به رخ کشیده و‌‌ همان رژیمی که می‌خواسته –رژیم بشار اسد- را حفظ کرده است.

با این حال نگاهی از نزدیک‌ نشان می‌دهد که پیروزی روسیه یک حلقه توخالی است. داعش همچنان پابرجا است. صلح شکننده است. حتی تحلیل گران خوشبین تردید دارند که دیپلماسی در ژنو پیشرفتی به دنبال داشته باشد. رئیس جمهور روسیه تصاویر تکان دهنده‌ای از جنگ را به نمایش گذاشت تا شهروندان نگران خود را متقاعد کند که کشور ناتوانشان بار دیگر یک قدرت بزرگ است، نخست در اوکراین و بعد بر فراز حلب. سوال بزرگ برای غرب این است که صحنه درام بعدی وی کجا خواهد بود.

روسیه پوتین بیش از آنچه وی تظاهر می‌کند، شکننده است. اقتصاد این کشور رو به افول است. افزایش قیمت نفت پس از سال ۲۰۰۰، زمانیکه او برای اولین بار رئیس جمهور شد، درآمد صادراتی یک تریلیون و یک میلیارد دلاری را برای او به دنبال داشت اما حال قیمت نفت در حال حاضر به یک سوم آن زمان رسیده است. فشار بیشتری که به روسیه وارد شد ناشی از تحریم‌هایی بود که پس از حمله پوتین به اوکراین به این کشور تحمیل گردید. استاندارد زندگی در روسیه طی دو سال گذشته رو به نزول بوده و این روند همچنان ادامه دارد.

پوتین در آخرین سال ریاست جمهوری اوباما، در حالیکه از موفقیت در سوریه جانی تازه یافته، می‌تواند غرب را یکبار دیگر به ورطه آزمایش بکشاند. اوباما گمان می‌کند که روسیه باید در افول گریز ناپذیر خود‌‌ رها شود اما مسئله روسیه نشان می‌دهد که عقب نشینی اوباما چطور باعث ایجاد خلاء‌ای شده که روسیه از آن به عنوان منبع جدید تبلیغات استفاده می‌کند. بنابراین غرب باید آماده باشد.