به گزارش بهارنیوز، از جاده کرمانشاه حدودا ۲۰ کیلومتر مانده به سرپل ذهاب جاده‌ای است که به سمت ریجاب از توابع شهرستان دالاهو می‌رود. در بالای این جاده روستایی وجود دارد به نام «زرده»، روستایی تاریخی که با همه زخم‌هایش، باز هم طبعیت سبز و بکرش همچون مادری از مردمانش پرستاری می کرد.

اما «زرده» چند روزیست که زخم‌هایش سر باز کرده و خشم طبیعت مردمانش را سیه پوش کرده و آواره. اینجا زرده است، روستایی که خانه‌هایش همچون بسیاری دیگر از روستاهای کرمانشاه دربرابر زلزله ۷.۳ ریشتری تاب نیاورد و بر سر مردمانش آوار شد .

مردمان زرده چند شبی‌است که در چادر و سیه چادرها و در دامان طبیعت، روزها را به شب و شب‌ها را به روز می‌رسانند و همچون سایر همشهریانشان نگران هستند، نگران از شرایط و آینده مبهم‌شان و زمستانی که دعا می‌کنند امسال خیلی سخت نباشد.

تعداد اهالی روستای زرده کم است و با وجود اینکه حدود ۴۰ تا ۵۰ چادر بین مردم توزیع شده است اما باز نیاز به چادر وجود دارد چون بخاطر کمبود چادر هر چند خانواده باید از یک چادر استفاده کنند. علاوه بر این بیشتر ترس آنها از روزهای آینده است، از زمانی که آسمان بارانی شود. آرزوی همیشگی مردمان غرب و جنوب کشور باریدن باران است اما فکرش هم نمی‌کردند روزی برسد که آرزو کنند ای کاش باران نبارد.