آفتاب : قصر ناصرالدین شاه در محور کرج – چالوس و روستای شهرستانک قرار دارد. بعد از گذشتن از 10 کیلومتری راه آسفالته به جاده خاکی تازه تاسیس می‌رسید که ادامه مسیر را می‌توان از تابلوهایی که دهیاری شهرستانک نصب کرده، پیدا کرد. مسیری که صدای بسیاری از گردشگران را درمی‌آورد و آنها را شاکی می‌کند تا جایی که یکی از آنها سعی می‌کند تمام تابلوها را بشکند یا پاره کند و سرانجام با پرس‌وجو از کوهنوردان ماشینش را از مسیر دیگری به داخل روستای شهرستانک ببرد.

بعد از کمی پیاده‌روی از مسیر خاکی، کاخ تابستانه ناصری نمایان می‌شود. زیرساخت‌های گردشگری از بالای تپه مشخص است و عده‌ای هم در آلاچیق‌هایی که سازمان میراث فرهنگی بنا کرده بساط‌شان را پهن کرده‌اند. در این زیرساخت‌ها خبری از سرویس بهداشتی نیست!

زیرساختی که مشخص نیست برای استفاده گردشگران از طبیعت آنجا ساخته شده است یا بنای قاجاری که وجود دارد!؟ به نظر می‌رسد این بنای 137 ساله در حال مرمت بوده است اما نشانی از مرمت نیست! داربست‌هایی که نزدیک دیوار عمارت نصب شده، زنگ زده‌اند. مصالح لازم برای مرمت که از پول بیت‌المال تهیه شده‌اند هر کدام گوشه‌ای رها شده‌اند، کیسه‌های گچ زیر باد و باران و آفتاب به کیسه‌های سنگ تبدیل شدند و لوله‌ها و آهن‌هایی که قرار است از آنها برای سرپا ماندن ساختمان استفاده شود یا زنگ زده‌اند یا شکسته‌اند.

از همه مهمتر در کاخ ناصری بسته است و گردشگران از در و دیوار آن بالا می‌روند تا راهی به داخل کاخ پیدا کنند. از الحاقات کاخ هم چیزی جز خرابه‌های آجری باقی نمانده است. فواره‌های سنگی حوض آب هم هر کدام به امان خدا رها یا تکه تکه شد‌ه‌اند و گردشگران از آنها برای پایه‌های بساط کباب‌شان استفاده می‌کنند.

هر قسمتی از این بنای تاریخی با حجمی از زباله برمی‌خورید. ناودان‌های ساخته شده هم به جای آنکه مسیر آب را به بخشی هدایت کنند که به بنا آسیب نرساند آب را دقیقا به پای آن هدایت می‌کند تا جایی که خاک بخشی از بنا را شسته است.