به گزارش رادیو فرانسه، محمد زرین‌دست از همان اوایل، به ساختن فیلم‌های پرخرج و تماشایی به شیوۀ آمریکایی علاقه داشت. او بعد از پایان تحصیلات سینمایی در دانشگاه کالیفرنیا، برای مدت کوتاهی در آمریکا به کار مشغول شد اما سپس به ایران آمد و نخستین فیلم بلند خود را به اسم هاشم خان در سال ۱۳۴۵ با امکانات زیاد و با شرکت ناصر ملک مطیعی و بهروز وثوقی ساخت.

این فیلم را گاه به عنوان اولین فیلم «ایستمن‌کالر» سینمای ایران معرفی کرده‌اند. «هاشم خان» برداشتی خیالی از درگیری‌های دولت مرکزی با یک "خان" عشایری است که با قدرت‌هایی که چشم طمع به نفت ایران دوخته‌اند، همکاری می‌کند. بهروز وثوقی در این فیلم نقش یک مأمور دولتی (نوعی جیمز باند ایرانی) را به عهده دارد که باید با هاشم خان دست و پنجه نرم کند.

فیلم با صدای گوینده آغاز می‌شود که "حوادث خونین" را به تماشاگر نوید می‌دهد و می‌افزاید: «این یکی از هیجان‌انگیزترین ماجراهایی است که صنعت نفت تابیده است... کمتر کسی است که از ماجراهای مرموزی که در آن امپراطوری‌های نفتی جهان نقش مؤثری دارند آگاه نباشد»...

محمد زرین دست، علاوه بر کارگردانی، به عنوان بازیگر و تهیه‌کننده نیز فعالیت داشت. آخرین فیلم‌های او در سال‌های بعد از انقلاب قفس طلایی و سرگیجه نام داشت که هر دو در اواخر دهۀ هشتاد خورشیدی ساخته شد.
او بعد از انقلاب به آمریکا رفت و حرفۀ خود را کم و بیش ادامه داد اما پس از چند سال دوباره به ایران برگشت و فیلمسازی و سناریونویسی و تهیه‌کنندگی را از سر گرفت.

زرین دست در اکثر کارهای خود شیفتۀ سینمای پرماجرا و سرگرم‌کننده باقی ماند و هیچگاه از تلاش برای رسیدن به سینمای رویایی خود دست نکشید. در سال‌های بعد از انقلاب هم او همین رویا را دنبال کرد اما چندان موفقیتی در ساخت و تولید فیلم‌های پربیننده حاصلش نشد.

زرین دست در عین حال با توجه به تحصیلات حرفه‌ای‌اش در آمریکا، به تحولات فنی هم علاقه داشت و تلاش می‌کرد تا فنون و شگردهای تازه‌ای به سینمای ایران وارد کند.